فقر

ما همیشه مناسفانه  خودمونو می بینیم و قدر چیزایی که داریمو نمیدونیم 

همش می گیم من بدبختم، من شانس ندارم و ... 

آخه نا کی ؟؟؟؟؟؟؟ 

جان من 

ییاین یکم... 

فقط یکم به بدتر از خودمون فک کنیم 

تا شاید بتونیم هم به اونا کمک کنیم و هم توان گفتن یه الحمدولله واقعی رو داشته باشیم

شاید کلاسی که ما در
آن درس می خوانیم از این هم ویران تر باشد

شاید پای پوشی که با آن می خواهیم در صراط مستقیم قدم بر داریم از این هم کهنه تر باشد

شاید آب گوارایی که می نوشیم از این هم کثیف تر باشد

شاید باری که بر دوشمان است از این هم سنگین تر باشد

شاید صفای کودکیمان را اینجا، جا گذاشته ایم

شاید مردم نتوانند از پشت شیشه های غبار گرفته ی

ماشین هایشان، زیبایی و طراوت نوجوانیمان را ببینند

شاید آنچه در دنیا می جستیم از این هم بی ارزش تر بود

و شاید کودکی و پیریمان را اندوهی چنین فرا گرفته باشد

چشمها را باید شست...

جور دیگرباید دید...